Jak czytamy w „Żywotach Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku”:
Dzień 25 marca jest największej pamięci godnym w historii świata, albowiem jest dniem Wcielenia Syna Bożego i macierzyństwa Maryi. W tym dniu wypełniły się proroctwa i nadzieje czterdziestu wieków; dzień ten jest dokonaniem i ukoronowaniem stworzenia, a rozpoczęciem nowego czasu, gdzie Anioł nowego przymierza, Mesyasz i Zbawiciel, książę pokoju, ojciec przyszłego wieku się objawił i przyszedł obdarzyć nas łaską i prawdą, kiedy po raz pierwszy na ziemi dało się słyszeć tak potężne, tak słodkie, a zarazem tak okropne Imię Jezus¹.
Dokładnie 9 miesięcy później świętujemy Boże Narodzenie.
To także ważny dzień w kontekście ochrony życia. Zachęcamy do podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, która polega na odmawianiu jednego dziesiątka różańca świętego w intencji dziecka, którego życie jest zagrożone, codziennie przez 9 miesięcy, aż do 25 grudnia.
25 marca miało miejsce wiele ważnych wydarzeń dla Kościoła, Śląska, Polski, Europy, świata. Poniżej kilka z nich, w kolejności chronologicznej.
W 1347 roku w Sienie urodziła się Caterina Benincasa, najmłodsza z dwudziestu pięciorga dzieci z rodziny farbiarzy. Zmarła w wieku 33 lat 30 kwietnia 1380 roku i tego dnia przypada jej wspomnienie – świętej Katarzyny ze Sieny. Została ogłoszona Doktorem Kościoła i Współpatronką Europy. Jakkolwiek oceniamy tą decyzję (Jan Paweł II, ok 1999 r.), warto prosić tę wielką świętą o wstawiennictwo, szczególnie w tych trudnych, także dla Kościoła, czasach.
W „Żywotach Świętych Pańskich…” czytamy, że Opatrzność Boska wybrała tę skromną córkę farbiarza, aby zmienić bieg wypadków dziejowych. Święta Katarzyna żyła w czasach wielkiego zamieszania kościelnego i politycznego. Papieże rezydowali w Awinionie, a rewolucja groziła państwu kościelnemu upadkiem. Katarzyna słowem i pismem powstrzymała wybuch rewolucji, a potem wyruszyła w poselstwie do Awinionu, do Papieża Grzegorza XI. Jej zasługą była decyzja Papieża o przeniesieniu Stolicy z powrotem do Rzymu (w 1377 roku). Podczas pontyfikatu kolejnego Papieża – Urbana XI znów pisywała wzruszające listy do Kardynałów i książąt, a nawet do Papieża, któremu z szlachetną otwartością udzielała napomnień, które Papież przyjął bardzo łaskawie i powołał ją do Rzymu z prośbą, aby mu rad swych udzielała².
W 1871 roku w Bytomiu zostało założone Towarzystwo im. św. Alojzego (Alojzjanie). W kolejnych latach towarzystwa powstały także w kilkudziesięciu innych miastach i miasteczkach Górnego Śląska – regionu niezwykle ważnego dla organizatorów Akcji i działaczy FKS.
Alojzjanie to jedno z wielu towarzystw, stowarzyszeń czy bractw o charakterze religijnym na Górnym Śląsku – w regionie niezwykłym, bo kiedy w wielu regionach Europy, w tym regionach przemysłowych ludzie odchodzili od wiary, to na Śląsku religijność się rozwijała i pogłębiała³.
Założyciel Alojzjanów, ks. Norbert Bonczyk, był znany także ze swojej twórczości literackiej. Przetłumaczył m.in. z języka niemieckiego opowiadanie pt. „Stary Bóg żyje” (Der Alte Gott) przypominające o tym, że każdy władca walczący z Kościołem zostanie prędzej czy później ukarany. Wielu współczesnych polityków, w tym przywódców europejskich, powinno o tym pamiętać.
W 1949 roku w Wandei we Francji urodził się Philippe de Villiers, francuski polityk (na szczeblu samorządowym, krajowym oraz deputowany do PE), pisarz i działacz kulturowy, pionier i lider francuskiego ruchu suwerenistycznego, sprzeciwiającego się przekształcaniu Wspólnoty Europejskiej w polityczny monolit. Podczas francuskich referendów prowadził głośne kampanie na rzecz odrzucenia traktatów z Maastricht i Lizbony. De Villiers napisał ponad trzydzieści książek, w tym biograficzne powieści poświęcone św. Joannie d’Arc i św. Ludwikowi królowi, entuzjastycznie przyjęte przez czytelników⁴.
Jego pierwszym dziełem przetłumaczonym na język polski jest książka pt. J’ai tiré sur le fil du mensonge et tout est venu, w Polsce znana jako: „Kiedy opadły maski”, którą serdecznie polecamy. Książka jest długa i zawiera bardzo dużo ważnych informacji opatrzonych szczegółowymi przypisami. Ważną częścią książki jest także przedstawiony na ponad stu stronach zbiór archiwalnych dokumentów w języku angielskim oraz francuskim na temat początków Wspólnot Europejskich i różnych aspektów działalności tak zwanych „Ojców-założycieli”. De Villiers obala mit mówiący o tym, że Zjednoczona Europa została stworzona jako kontynentalne supermocarstwo zdolne się postawić zarówno USA jak i ZSRR. Nic z tych rzeczy! To amerykański Departament Stanu oraz CIA inspirowały integrację europejską i finansowały polityków opowiadających się za zjednoczeniem Europy Zachodniej⁵.
Za swoje największe dzieło de Villiers uważa park kultury „Puy du Fou”, założony w roku 1978 w Wandei, który ma na celu ukazanie znaczenia francuskiej i europejskiej tożsamości oraz przybliżenie spuścizny historyczno-kulturowej cywilizacji łacińskiej. Park ten jest drugim po Disneylandzie najczęściej odwiedzanym we Francji ośrodkiem rozrywki (ponad 2,3 miliona turystów rocznie). Jego główną atrakcją jest słynny spektakl o wojnie w Wandei, angażujący setki wolontariuszy⁶. Obecnie prezesem Puy du Fou jest syn Philippe’a (jeden z siedmiorga dzieci) – Nicolas de Villiers. Powiązana z parkiem firma Puy du Fou Films jest współrocducentem filmu pt. „Wandea. Zwycięstwo albo śmierć” (Vaincre ou mourir)⁷.
W 1957 roku, gdy Filip miał 8 lat, w Rzymie zostały podpisane Traktaty Rzymskie, które po wejściu w życie 1 stycznia 1958 r. powołały Europejską Wspólnotę Gospodaczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EWEA/Euratom). Wydarzenie to jest nazywane niekiedy „diabelskim konklawe” – data miała nie być przypadkowa i podpisanie traktatów właśnie w dniu Zwiastowania NMP miało podkreślać antychrześcijański charakter UE⁸.
Z okazji 50 rocznicy tego wydarzenia w 2007 roku przyjęto deklarację berlińską – skrytykowaną za brak odniesień do chrześcijaństwa (czemu jednak trudno się dziwić, wszak UE ani Wspólnoty Europejskie nie miały korzeni chrześcijańskich, lecz masońskie). Natomiast w marcu 2017 roku (w nawiązaniu do 60 rocznicy Traktatów Rzymskich) przyjęto Białą Księgę o przyszłości Europy, w której wymienione jest tylko jedno źródło ideowe dalszego rozwoju UE – napisany w duchu ideologii marksistowskiej Manifest z Ventotene. Jego autorzy zakładają federalizację Europy, niezależnie od woli mieszkańców kontynentu⁹.
W 1991 roku narodził się dla Nieba arcybiskup Marcel Lefebvre, francuski kapłan, misjonarz, arcybiskup Dakaru, niezłomny obrońca katolickiej Tradycji. W 1970 roku założył Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X (Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X, FSSPX).
Inicjatorzy i organizatorzy akcji oraz wielu działaczy FKS korzystają z posługi kapłanów FSSPX. W seminariach Bractwa kształci się oraz więcej przyszłych kapłanów i braci, w tym Polaków, a w naszej Ojczyźnie (i w naszym regionie) powstaje coraz więcej kaplic.
Jeden z kapłanów FSSPX – ks. Karol Stehlin (który znał osobiście arcybiskupa i z jego rąk przyjął święcenia kapłańskie) napisał w 2003 roku, w przeddzień referendum akcesyjnego, ważny tekst analizujący Unię Europejską¹º.
Żródła:
¹ 25-go Marca. Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku.
² 30-go Kwietnia. Żywot świętej Katarzyny Seneńskiej, Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku.
³ Alojzy i Loziki. Felieton Marka Szołtyska, historyka i znawcy Śląska, dziennikzachodni.pl.
⁴ P. de Villiers, Kiedy opadły maski, Warszawa 2019, DeReggio.
⁵ H. Kozieł, Jak Amerykanie integrowali Europejczyków, parkiet.com.
⁶ P. de Villiers, Kiedy opadły maski, Warszawa 2019, DeReggio.
⁷ „Kobiety, starcy, dzieci wrzucane żywcem do studni”. Nicolas de Villiers o filmie nt. ludobójstwa w Wandei, tysol.pl.
⁸ Nazistowskie korzenie Unii Europejskiej. Bogumił Szojda, Dawid Szóstak, Śląska Telewizja.
¹º ks. Karol Stehlin FSSPX, Nauka o państwie św. Tomasza z Akwinu a Unia Europejska, Zawsze Wierni nr 3/2003 (52).
